O zniczodzielni nieco inaczej

Spacer po cmentarzu, klika dni po przejściu potężnych wichur, skłania do refleksji.

Przypomnijmy, że w lipcu ubiegłego roku samorząd Kościana wraz ze społeczną grupą „Sprawa dla Kościana” zamontował na cmentarzu komunalnym pierwszą zniczodzielnię. To miejsce, w którym można zostawić nieuszkodzone znicze, bez wkładu, celem ich powtórnego wykorzystania.

Dzięki tej inicjatywnie może się zmniejszyć ilość odpadów, które trafiają do cmentarnych kontenerów. Po wymianie wkładu znicze można wykorzystywać ponownie, co sprzyja ochronie środowiska naturalnego.

Dziś wolontariusza „Sprawy dla Kościana” rozesłała do mediów list, w którym prosi o korzystanie ze zniczodzielni. Poniżej publikujemy go w całości.

***

Ostatnie wiatry zrobiły spustoszenie również na cmentarzu komunalnym w Kościanie. Wystarczy przejść się jedną alejką, żeby zauważyć ilość zbitych zniczy, rozrzuconych wkładów, fruwających sztucznych kwiatów. Doprowadzenie cmentarza do porządku trochę potrwa – nie każdy grób jest odwiedzany regularnie przez bliskich zmarłego.

Spacer po cmentarzu, zwłaszcza w takie dni, skłania do pewnych refleksji. Na większości grobów można zauważyć od kilku, do nawet kilkunastu zniczy, do tego sztuczne kwiaty. Ogrom śmieci, które nie nadają się do ponownego przetworzenia, a które się będą długo rozkładać jest druzgocący. Szklane znicze stworzone są z innego szkła niż np. słoiki. Czas ich rozkładu to nawet 4000 lat. Czy chcielibyśmy aby nasi bliscy, zarówno żywi jak i ci, których nie ma już z nami, otoczeni byli śmieciami? Dbanie o groby to część naszej historii, kultury, wiary a nawet tożsamości. Nie sposób tego zignorować. Warto się jednak zastanowić, czy ograniczenie produkcji odpadów, również poprzez wielokrotne korzystanie ze zniczy, nie jest większą oznaką miłości i szacunku do bliźnich.

Zapraszam wszystkich do korzystania ze zniczodzielni, które są do Państwa dyspozycji przy wyjściach z cmentarza komunalnego. Znicze można zostawiać jak i zabierać. Prosimy jedynie o nie pozostawianie pustych wkładów.

Tekst i foto: Kinga, Sprawa dla Kościana