Pomniki Historii – opactwo w Lubiniu

Przypominamy odcinek serii "Pomniki Hisotrii: realizowanej przez Narodowy Instytut Dziedzictwa poświęcony opactwu benedytktynów w Lubiniu.

Benedyktyni zostali sprowadzeni do Lubinia ok. 1070 r., prawdopodobnie przez Bolesława Śmiałego. Przybyli z opactwa w Leodium (obecnie Liège w Belgii). Rozpoczęto wówczas budowę monumentalnej trójnawowej świątyni o długości 50 m i szerokości 34 m. Budowa została przerwana w nieznanych okolicznościach, jej pozostałością są dziś kamienne fundamenty i fragmenty murów.

Pół wieku później wzniesiono z kamienia mniejszą, jednonawową świątynię i przylegający do niej budynek klasztorny. Na początku XIII w. dobudowano do północnej ściany prezbiterium kaplicę grobową. Według tradycji pochowany w niej został książę Władysław Laskonogi.

W 1834 r. władze pruskie zlikwidowały klasztor. Bogate zbiory biblioteczne wywieziono do Berlina. W 1847 r. dokonano rozbiórki większej części budynku klasztornego. Benedyktyni wrócili do Lubinia w 1923 roku.

Budynek klasztorny przylega do bogato zdobionego kościoła pw. Narodzenia Najświętszej Panny Maryi. Na dziedzińcu, otoczonym murem z końca XVIII w., rośnie największy w Wielkopolsce kasztanowiec.

W styczniu 2010 r. klasztor został wpisany na listę pomników historii.