Muzyka i gawęda Ochmana

Kościańskie Koncerty Noworoczne od lat cieszą się wielkim powodzeniem. Także w ostatnią niedzielę, 6 stycznia, prawdziwe tłumy przybyły do I Liceum Ogólnokształcącego, aby wziąć udział w muzycznej uczcie. Gwiazdą wieczoru był Wiesław Ochman, który tym razem dał się poznać nie jako śpiewak, lecz jako gawędziarz.

Koncert odbył się po raz XXII i właśnie tę długą tradycję noworocznych występów uznał za ich największą wartość gospodarz wieczoru Krzysztof Szała z Kościańskiego Ośrodka Kultury.

- Koncert to historia i wielka tradycja. A tradycja jest czymś bezcennym. Nie można jej sobie wystukać na komputerze. Tworzy się ją latami i ciężką pracą.

Właśnie po to, by tradycji stało się zadość, na początku wybrzmiał „Hejnał Kościański” – kompozycja Zygmunta Cichockiego. Do dobrych zwyczajów koncertu należy też to, że obok wielkich artystów prezentują się tu ci, którzy stoją dopiero u progu kariery. Dzięki temu pięknym występem mogli uraczyć zebranych uczniowie i absolwenci Państwowej Szkoły Muzycznej 1 stopnia im. ks. dr. J. Surzyńskiego w Kościanie. Zagrali oni i zatańczyli Poloneza, którego Wojciech Kilar skomponował do ekranizacji „Pana Tadeusza”. Następnie członkowie Orkiestry Dętej TON, obchodzącej 75-lecie istnienia, wykonali preludium na kolędę „Cicha noc”, piosenkę „Jingle Bells”, a także „Orkiestry dęte”, wypromowane przed laty przez Halinę Kunicką.

Tradycyjnym elementem każdego koncertu są noworoczne życzenia składane przez burmistrza
- W imieniu władz samorządowych miasta Kościana i Rady Miejskiej życzę, aby spełniły się wszelkie państwa zamiary, pragnienia i potrzeby: te drobne i te wielkie. Aby zdrowie dopisywało, a w każdym domu kościańskim obok codziennych trudów była wielka radość i satysfakcja z pokonywania trudnych okresów życia. Wszelkiego dobra i wszelkiej życzliwości na nowy rok 2008 – mówił burmistrz Michał Jurga.

Następnie zaprezentowali się chórzyści istniejącego od 130 lat Towarzystwo Śpiewu LUTNIA. Wykonali pastorałkę góralską „Noc na syćkie świata strony”, motyw z „Wesela sieradzkiego”, pieśń „Panis angelicus” i humoreskę „Poszła baba”. Chórem dyrygowała pani Katarzyna Swinarska.

Największą gwiazdą zaproszoną na tegoroczny koncert był Wiesław Ochman. Światowej sławy tenor rozpoczął swój występ od krótkiej anegdotki:
- Przypomina mi się, jak kiedyś z zespołem muzyków byliśmy w Wiedniu. Szedł tam raz sobie skrzypek, który grał już czterdzieści kilka lat. Zaczepiła go piękna wróżka i mówi: - Muszę ci powróżyć. On odpowiada: - Ależ ja wiem, co mnie czeka. Dzisiaj będzie IX Symfonia Beethovena, znów będziemy próbować w nieskończoność. Na to wróżka: - Ale ja muszę ci powróżyć! Mam dla ciebie dwie wiadomości: jedna jest bardzo dobra, druga troszeczkę gorsza. Jak tylko Bóg cię powoła do siebie, będziesz grał w niebiańskiej orkiestrze. Obok ciebie będą najwspanialsi muzycy świata. – To wspaniała wiadomość! – krzyczy skrzypek – A ta gorsza? – Jutro pierwsza próba.

A jakie wiadomości miał tenor dla publiczności? Niestety, okazało się, że z powodu przeziębienia nie będzie mógł tego wieczora zaśpiewać. Także Aleksandra Stokłosa i Renata Godosz, które miały towarzyszyć mistrzowi, z powodów zdrowotnych nie pojawiły się na scenie. Zamiast nich wystąpiły mazzosopranistka Renata Dobosz i sopranistka Leokadia Duży - solistki Opery Śląskiej. Wykonały one m.in. fragmenty opery „Carmen” Georgesa Bizeta i operetki „Księżniczka Czardasza” Emmericha Kalmana, pieśń Roberta Stolza „Pokochaj mnie” i zabawny „Duet kotów” Gioacchino Rossiniego. Na fortepianie akompaniowała im Halina Mansarlińska.

Natomiast Wiesław Ochman zdradzał zebranym różne tajemnice ze świata opery. Opowiadał o swoich pierwszych występach, o różnych sytuacjach ze sceny i z życia, które śnią mu się po nocach. Także o takich:
- Przekonanie, że jesteśmy rozpoznawalni, bywa mylące. Proszę sobie wyobrazić, że niedawno odbierałem kolegę na Dworcu Centralnym w Warszawie tam są tacy ponowie, którzy nie wypełniają żadnych PIT-ów. Kiedy mnie zobaczyli, mówią: - O, idzie nasz wspaniały artysta! Nasze szczęście, nasze złoto. Wspomóż nas, bo nie jedliśmy nic ciepłego od rana. Ja mówię: - Proszę bardzo, a ile panom potrzeba? – 4,80 – mówi pierwszy. A drugi: - Władziu, przecież podnieśli ostatnio akcyzę na śniadania! Dałem im 8,40, odchodzę i słyszę, jak jeden mówi do drugiego: - Zobacz Władziu, jaki ten Kobuszewski mały. Zadzwoniłem do Janka Kobuszewskiego i opowiadam co zaszło, a on mówi: - Wiesiu, jak oni mogli nas pomylić! Przecież ja jestem przystojny, a ty jesteś taki jaki jesteś.

Wiesław Ochman przekazał też zebranym pozdrowienia od Daniela Olbrychskiego, który występował w Kościanie dwa razy i zapamiętał tutejszą wspaniałą publiczność.
Opowieści tenora skrzyły się humorem i pozwoliły wejść na chwilę w jego świat. Wszyscy słuchali gościa z zainteresowaniem, byli dla niego pełni uznania, choć żałowali, że nie udało się posłuchać jego śpiewu.

Publiczność podziękowała artystom prawdziwą burzą oklasków. Zaś Małgorzata Koska – dyrektor KOK, przekazała podziękowania niezrównanemu konferansjerowi Józefowi Kubickiemu za 15 lat współpracy przy tworzeniu noworocznych koncertów.

Następnie wszyscy zebrani odśpiewali kolędę „Gdy się Chrystus rodzi” – to też element, który należy do tradycji koncertu. Na zakończenie wybrzmiał „Marsz Radetzkiego” Johanna Straussa w wykonaniu Orkiestry Dętej TON.

Gdy bywalcy noworocznych koncertów opuszczali gościnne mury kościańskiego Liceum, stwierdzali zgodnie, że wrócą tu za rok, aby zobaczyć, co tym razem przygotuje dla nich Kościański Ośrodek Kultury. (aw)

02/2008

Już głosowałeś!