Mocne uderzenie

Grupa The Inner Child to kwartet. Grupę tworzą studenci: Szymon Sforek (wokal, gitara), Maciej Pawlak (gitara, chórki), Maciej Ratajczak (bas) i najmłodsza w zespole licealistka Wiktoria Jakubowska (perkusja). Najpóźniej do grupy dołączył basista Maciej. Jak sami mówią, grają rock i post punk, czyli styl – jak czytamy w Wikipedii - wywodzący się z muzyki punk, będący skutkiem poszukiwań artystycznych zespołów z tego kręgu; efektem tego stało się wyjście poza dość wąskie ramy gatunku

- Gdzieś przeczytałem o post punku i stwierdziłem, że właśnie to gramy – tłumaczy śmiejąc się wokalista Szymon.

- To nie tak! Gramy swoje, ale co to jest niech ocenią słuchacze – prostuje gitarzysta Maciej, zapewniając, że ich muzyka to nie thrash metal, ale i nie liryczne ballady.

Zespół powstał w 2006 r. w Kościanie. Początkowo było to trio: Dominik, Maciej i Jędrzej. Wszystko zaczęło się, gdy Maciej Pawlak przeczytał w piśmie muzycznym ogłoszenie, że wokalista z okolic Kościana poszukuje muzyków do wspólnego grania.

- Zadzwoniłem, spotkaliśmy się i postanowiliśmy grać razem. Szukaliśmy basisty. Od znajomego dostałem namiary na Jędrzeja Zepa – wspomina Maciej, dodając, że wokalista Dominik szybko wycofał się ze współpracy, a do składu dołączył basista Krzysztof nazywany Dziwką.

W obecnym, czteroosobowym składzie grają od ubiegłego roku. Ćwiczą w piwnicy, przy ul. Marcinkowskiego 17, którą bez wątpienia można nazwać wylęgarnią muzycznych talentów. Tam właśnie ćwiczy też zespół ManuFunKtura, o którym pisaliśmy przed tygodniem. Muzycy The Inner Child spotykają się na próbach dwa razy w tygodniu. Bywa, że dodatkowo ćwiczą też tylko Maciej z Szymonem. Na więcej nie mają czasu.

Zespół wykonuje utwory od początku do końca własnego autorstwa. W repertuarze mają ponad 20 piosenek. Wszystkie w języku angielskim, bo w zespole jest aż trzech anglistów i dużo łatwiej napisać tekst po angielsku. W ich twórczości – jak przekonują – ważny jest zarówno tekst, jak i muzyka. I jak zapewniają, zdecydowanie wolą śpiewać o mądrych rzeczach niż o przysłowiowej dupie Maryni.

Ostatnio zrobili rewolucyjną zmianę, obniżając o ton w dół tonację wszystkich utworów, by dostosować się do głosu wokalisty Szymona.

- Następny koncert będzie przełomowy, bo nasze utwory będą brzmiały zupełnie inaczej – uważają muzycy, przyznając, że po roku wspólnego muzykowania zaczynają się wreszcie zgrywać i brzmieć. Covery grają wyłącznie na specjalne zamówienie podczas imprez, m.in. ostatnio na rozpoczęciu sezonu motocyklowego w Środzie Wielkopolskiej.

Chcą jak najwięcej grać i zarabiać na tym. Grają mnóstwo koncertów. Póki co tylko w Wielkopolsce. Ile dokładnie, sami nie wiedzą, bo już dawno zgubili rachubę. Sami zajmują się organizacją koncertów w klubach, wynajmują salę, załatwiają nagłośnienie, oświetlenie, akustyka, drukują plakaty i zajmują się reklamowaniem imprezy. Przygotowania zajmują około miesiąca. Na każdy koncert zapraszają zespoły z najbliższej okolicy.

- O to chodzi, żeby miejscowy zespół przyciągnął ludzi – tłumaczą i zaraz dopowiadają, że wówczas mogą grać jako gwiazda wieczoru.

Od niedawna The Inner Child współpracuje z kamerzystą Krzysztofem Szydłowskim, który pracuje nad pierwszym teledyskiem grupy. Rejestrowane są wszystkie koncerty, by zebrać jak najwięcej materiału. Przy okazji przeglądania wideo muzycy mogą ocenić swoje występy i wyeliminować błędy.

Niedawno ukazała się pierwsza EP (minialbum) zespołu. Na płycie znajduje się pięć utworów, których można posłuchać na myspace.com. Epkę The Inner Child można też zamówić na Facebooku. Jest sprzedawana za jedyne 10 zł. Do tej pory sprzedała się połowa nakładu. Materiał zarejestrowano w poznańskim studio Black Cat. Zajęło to muzykom zaledwie dwa i pół dnia.

- Nagrywaliśmy non stop, bez przerw, bez jedzenia, do bólu głowy – zdradzają, przyznając, że była to ciężka harówka, ale taką mieli umowę ze studiem. – Uzgodniliśmy, że ile w dwa dni uda się nam nagrać, tyle nasze. Zapłaciliśmy z góry, a nie stawkę godzinową. Zrobiliśmy to, choć była to prawdziwa mordęga, ale dzięki temu zminimalizowaliśmy koszty.

Każdy z muzyków grał osobno. Najpierw do studia weszła najmłodsza perkusistka Wiktoria. Trudność polegała między innymi na tym, że nie można przy perkusji robić dogrywek, bo brzmienie jest zupełnie inne.

- Był inny zestaw, więc najpierw musiałam chwilę pograć tak sobie, a potem dopiero nagrywać. Ciężko było – nie kryje Wiktoria.

- Dała radę! W studiu ją chwalili. Wiktoria nadaje się do „garów” i cieszy się największym powodzeniem na koncertach – oceniają koledzy z zespołu, chwaląc, że w tym roku ich perkusistka zdobyła nagrodę dla najlepszego perkusisty na Festiwalu Gitarowym w Mosinie. To jej pierwszy taki sukces w roli perkusistki, lecz z pewnością nie ostatni, zważywszy, że Wiktoria jest uczennicą pierwszej klasy Liceum Muzycznego w Poznaniu. Koledzy otaczają ją opieką i traktują ją jak młodszą siostrę. Wcześniej kościanianka zdobywała laury jako wokalistka, m.in. wyróżnienie na międzynarodowym konkursie piosenki w Wyrzysku. Niewykluczone, że wesprze kolegów z zespołu swoim głosem. – Brakuje nam mikrofonów i statywów. Jak uzupełnimy braki sprzętowe to spróbujemy.

Kościaniacy próbowali zakwalifikować się do tegorocznego Around the Rock, czyli Festiwalu Piosenki Niemechanicznej, niestety, nie udało się. Jak przekonywali, już samo dostanie się do festiwalowej dwunastki byłoby sukcesem i kolejną szansą, że ktoś ich usłyszy w innym zakątku Polski.

- Na sławę przyjdzie jeszcze trochę poczekać – kwitują. – Będziemy robić swoje.

W najbliższym czasie muzycy z Kościana zagrają w Kaliszu w Klubie Studenckim ,,Pod Muzami’’ (11 maja) i w Poznaniu ,,Agronalia’’ (19 maja). W Kościanie wystąpią najprawdopodobniej latem. Wzorem ubiegłego roku chcieliby, aby koncert odbył się w Barze ,,Leśnym’’.    (kar)