Celują w Amerykę!

Kreatywni, sympatyczni i bez kompleksów. W tym roku zajęli trzecie miejsce w Polsce. Za rok zamierzają zająć pierwsze miejsce i wystartować w światowych finałach Odysei Umysłu w USA. O kim mowa? O drużynie Fundacji Młody Politechnik z Kościana

Od sześciu lat kibicujemy dzieciom i młodzieży z powiatu kościańskiego, którzy pod szyldem Fundacji Młody Politechnik, stają w szranki światowego konkursu kreatywnego myślenia i twórczego rozwiązywania problemów „Odyseja Umysłu”. To nieszablonowy, przyjazny program edukacyjny, w którym co roku uczestniczy kilkadziesiąt tysięcy uczniów i studentów z całego świata. Jego celem jest rozwój zdolności twórczych, które posiada każdy młody człowiek. Dzieci i młodzież uczą się tu kreatywnego i krytycznego myślenia oraz pracy zespołowej.

Jesienią każdego roku drużyny z całego świata wybierają do rozwiązania jeden z pięciu przygotowanych przez organizatorów problemów długoterminowych. Przez kilka miesięcy przygotowują jego rozwiązanie, które wiosną przedstawią sędziom oraz publiczności na eliminacjach regionalnych. Najlepsi awansują do finału krajowego, którego laureaci jadą na finały światowe do USA . Tak było do edycji 2018/2019. Dwie kolejne pokrzyżowała pandemia.

- W poprzedniej edycji jedna z dwóch drużyn z Kościana wygrała eliminacje regionalne, ale na krajowe już nie pojechała, ponieważ wprowadzono lockdawn, który przerwał cykl eliminacji – mówi Artur Molendowski, trener Odyseuszy i prezes Fundacji Młody Politechnik. - W tym roku cały program przeprowadzono wirtualnie, co było dużym wyzwaniem dla trenerów i drużyn. Ponadto kłopoty związane ze zdrowiem sprawiły, że do konkursu przystąpiły nie dwie, a jedna drużyna z Kościana.

Kościańscy Odyseusze już czterokrotnie wygrywali eliminacje regionalne dla województw wielkopolskiego, lubuskiego, zachodniopomorskiego i awansowali do finału ogólnopolskiego w Gdyni. Największym sukcesem było dotąd zajęcie przez starszą grupę wiekową szóstego miejsca w Polsce w edycji 2018/2019. Ponadto grupa ta zdobyła nagrodę specjalną za wybitną kreatywność oraz nagrodę za postawę fair-play.

W roku 2020 finały krajowe się nie odbyły, a w roku 2021 wszystkie drużyny automatycznie awansowały do finału. Było to związane z dużo mniejszą liczbą zespołów, które zdecydowały się wziąć udział w wirtualnej Odysei.
Kościan reprezentowała czteroosobowa drużyna z najmłodszej grypy wiekowej (klasy I-IV). Ta sama, która w ubiegłym roku wygrała eliminacje w Poznaniu. Tworzą ją dwa rodzeństwa: Wiktoria i Franek Molendowscy oraz Ignacy i Ludwik Hordeccy. Stanęli oni w szranki z trzynastoma innymi drużynami z Polski, które zdecydowały się rozwiązać problem „Rzeczywista wirtualność”. Musieli stworzyć scenariusz i odegrać przedstawienie o perypetiach kogoś, kto ze świata realnego nieświadomie przejdzie w świat wirtualny. Tam na jego drodze stanąć miała jakaś ponura kreatura, z której szponów bohater się wyrwie i wykona kilka zadań, które umożliwią mu powrót do rzeczywistości.

- W naszej historii pewna bohaterska mechaniczka przeniosła się do wirtualnego świata, aby naprawić gry – mówi Ignacy Hordecki. - Fajne było to, że w naszym przedstawieniu nikt nie jest zły. Postać, która miała być negatywna stała się pozytywna.

Współpracujący ze sobą od 2018 roku Odyseusze tym razem spotkali się w realnym świecie tylko dwa razy.

- Prace przez internet to nie to samo co spotkania, podczas których jest energia i przyjaźń – mówi Franek Molendowski. - Ale mimo to nadal byliśmy drużyną. Wszystko ustalaliśmy razem – zapewnia Ludwik Hordecki. - Poza tym podczas spotkania nikt się nie zacina, jak internet – dodaje Wiktoria Molendowska.

Oba rodzeństwa wykonały w swoich domach scenografię i stroje, a część techniczna powstała w domu Franka i Wiktorii. Odyseusze stworzyli rzeczy niezwykłe, które zachwyciły jurorów wirtualnego finału: rysującego robota zbudowanego z wiatraczka i czterech pisaków; ramie hydrauliczne zbudowane ze strzykawek i wężyków, robota grającego na pianinie, swoją wersję maszyny Goldberga, czyli przesadnie rozbudowanego urządzenia działającego na zasadzie domina oraz maszynę, która płaski pasek papieru zmieniała w „kręciołka 3D”.

Aby mogli ocenić to jurorzy, Odyseusze musieli nagrać ośmiominutowy film z jednego ujęcia. Szczegóły rozwiązań prezentowali sędziom na oddzielnym siedmiominutowym filmie. Sfilmowanie przedstawienia, które rozgrywało się naraz w dwóch domach, nie było łatwe. Efekt był jednak imponujący i dał kościaniakom trzecie miejsce w Polsce.

- Fajnie, ale do dziś nie wierzę – śmieje się Franek. - Za rok celujemy w Amerykę – mówi z przekonaniem Ludwik, z czym skwapliwie zgadza się reszta.

- Ja zachęcam kreatywne dzieci z mojej klasy do wzięcia udziału w kolejnej Odysei. Tu można świecić i to dosłownie! – mówi Ignac, którego odyseowy kapelusz rozbłyskał licznymi światełkami. - Można nawet rapować – zauważa Ludwik doceniony przez jury za aktorstwo i rapowanie.

- Odyseja pozwala rozwijać się i wymyślać różne rzeczy, których normalnie byś po prostu nie zrobił – przekonuje Franek, a Wiktoria dodaje - Tu zawsze robisz coś ciekawego. (s)